शरदाची ती चांदणी रात्र, कोजागिरी संपली की हळूहळू सकाळी हवेत गारवा जाणवू लागतो. छान आल्हाददायक वातावरणाची ती सुरुवात असते. शाळा नेहमीप्रमाणे सुरू असताना सहामाही परीक्षा संपत येते आणि शेवटचा पेपर एकदा का बाईंच्या हातात दिला की, मोठी आरोळी ठोकत मित्रांची साद येते. घरी जातानाच किल्ला कसा करायचा याचे बेत सुरू होतात.
फटाके कधी आणि किती आणायचे या करिता बाबांकडे लाडीगोडी लावली जाते.
नवीन कपड्यांची खरेदी होते. आईची फराळाची लगबग सुरू होते. खमंग वास दरवळतो. रांगोळी, आकाशकंदिलाच्या तयारीसाठी ताई दादा तयारीला लागतात. ही सारी तयारी दिवाळीची असते. तशी ती दरवर्षी येते… आनंद घेऊन येते. म्हणूनच तिचे स्वागत जोरदार होते.
…आज ती अगदी उंबऱ्यावर उभी आहे. तिचे स्वागत आपण करणार आहोतच, पण… आता दिवाळीकडे थोडं वेगळ्या नजरेने बघण्याची गरज आहे.
मागील दोन वर्षांत आपण जर काही शिकलो नसलो, तर आपण मनाने दगड आहोत. ज्या भयंकर संकटातून आपण आज उभे आहोत ती केवळ देवाची कृपा, आपले काही तरी पूर्व संचित म्हणूनच. एका अतिशय वाईट काळातून आपण सारेच गेलो आहोत. या काळात ज्यांनी आपले आप्तस्वकीय गमावले त्यांच्या दुःखाची आपण सण साजरे करताना आठवण ठेवायला हवी.
आज दिवाळी साजरी करताना कुणाच्या घराचा दिवा विझला असेल, पाडवा साजरा करताना कुणाचा पती किंवा पत्नी आज नसेल, भाऊबिजेला दरवर्षी आठवणीने येणारा भाऊही कदाचित नसेल, कुणी हक्काचे आजी-आजोबा गमावले असतील, तर कुणी पोटची लाडकी लेक ही असेल. या साऱ्या लोकांना आज सणाच्या दिवशी त्या कटू आठवणी येत असणार.
मधला एक काळ असा गेला की रोज अगदी नित्यनेमाने कुणाच्या तरी जाण्याची बातमी मोबाइलवर तरी येत असे. त्या त्या वेळी नुसते अस्वस्थ होण्याव्यतिरिक्त आपण काही करू शकलो नाही.आज आपण दिवाळी साजरी करताना निदान एका घराचा अंधार दूर करण्यासाठी प्रयत्न करूया.
आपण कदाचित फार काही करू शकणार नाही. त्यांचे दुःख कमी करू शकणार नाही, पण निदान आपले असणे त्यांच्यासाठी थोडा आनंद देऊन जाईल. या सर्वांसाठी जे शक्य आहे ते करू या. आर्थिक मदत, आपण स्वतःसाठी न घेता त्यांच्यासाठी नवीन कपडे, आपल्या फराळातील काही फराळ आपण नक्कीच देऊ शकतो.
आपल्या घरात पणती लावताना, अशा एका दुःखी घरात छोटीशी पणती लावून त्यांच्या घरातही उजेड पसरवूया. एक तरी पणती उजळवूया. त्याचा प्रकाश आपल्या आणि त्यांच्या मनातही लक्ष दीप उजळतील एवढा आनंद पसरवेल. या मंगलमय दिवाळीच्या सर्वांना खूप शुभेच्छा…
आरती मोने