– ह.भ.प. प्रशांत महाराज मोरे देहुकर
तो अध्यावो सहावा। वरि साहित्याचिया बरवा। सांगिजैल म्हणौनि परिसावा। चित्त देउनी।।13।। माझा मराठाचि बोलु कौतुकें। परि अमृतातेंही पैजां जिंके। ऐसीं अक्षरें रसिकें। मेळवीन।।14।। जिये कोंवळिकेचेनि पाडें। दिसती नादींचें रंग थोडे। वेधें परिमळाचें बीक मोडे। जयाचेनि।।15।। (अध्याय 6 वा)
माऊली प्राकृत मराठी भाषेविषयी गौरवपूर्ण भाष्य करतात. सहावा अध्याय साहित्यातील लालित्यपूर्ण रसालंकारांनी परिपूर्ण आहे. त्यामुळे तो साहित्याच्या सौंदर्याने सांगितला जाणार आहे. म्हणून श्रोत्यांनी त्याचा चित्त देऊन लाभ घ्यावा. माझे हे कौतुकाचे बोल मराठीत आहेत, पण मी प्रतिज्ञापूर्वक सांगतो की अमृतालाही पैजेने जिंकतील अशी रसाळ अक्षरांची रचना मी रसिकांसाठी करीन.
ज्याच्या कोमलपणाच्या तुलनेने गायनातील सप्तसुरांपासून निर्माण होणाऱ्या नादलहरींचा कोमलपणा कमी प्रतीचा वाटेल आणि त्या शब्दांच्या आकर्षणाने फुलांचा सुगंध देखील फिका वाटेल.