थिरुवनंतपुरम – आपल्या देशात अवयवदानाबाबत फारशी जागरूकता नाही. अशी जागरूकता निर्माण करण्याचा अनेकांचा प्रयत्न असतो. अवयवदानामुळे बऱ्याच रुग्णांना नवजीवन मिळतं. बरेचजण अशा प्रकारे अवयवदान करत असतात.
केरळमधल्या सीता थम्पी यांनीही अवयवदान करून अनेकांपुढे आदर्श ठेवला आहे.
सीता दिलीप थम्पी 47 वर्षांच्या आहेत. त्यांनी आपलं एक मूत्रपिंड दान देण्याचा निर्णय घेतला. 19 वर्षांच्या एका मुलाला त्यांनी मूत्रपिंड दान केलं. त्यांनी माणुसकीच्या नात्याने मूत्रपिंड दान करण्याचा निर्णय घेतला.
मूत्रपिंड दान करण्याच्या निर्णयाबद्दल त्या सांगतात, त्या मुलाला जगण्यासाठी मूत्रपिंड हवं होतं. माझ्याकडे दोन मूत्रपिंडं होती. एका मूत्रपिंडाच्या आधारे मी जगू शकत होते. त्यामुळे मी त्याला एक मूत्रपिंड दिलं. सीता यांचं एवढं साधंसरळ उत्तर ऐकून सगळेच थक्क होतात. सीता जवळपास तीस वर्षं मुंबईत राहिल्या. त्या मुंबईत एका खासगी कंपनीत नोकरी करायच्या. त्यांचे पती अबूधाबीला नोकरी करायचे. सीता यांना दोन मुली. त्यामुळे कामाचा ताण वाढल्यावर त्यांनी नोकरी सोडण्याचा निर्णय घेतला. साधारण अकरा वर्षांपूर्वी त्या केरळला आल्या.
केरळमधली दया चॅरिटेबल ट्रस्ट गरीब, वंचित घटकातल्या लोकांना वैद्यकीय मदत तसंच मार्गदर्शन करते. सीता यांनी दया चॅरिटेबल ट्रस्टचं काम करायला सुरूवात केली. या संस्थेचा एक कर्मचारी किडनीची गरज असलेल्या त्या मुलाला भेटला. त्याची अवस्था खूपच नाजूक होती. वेळेत मूत्रपिंड मिळालं नसतं तर तो वाचण्याची शक्यता खूपच कमी असल्याचं डॉक्टरांचं म्हणणं होतं. दया चॅरिटेबल ट्रस्ट त्या मुलाला मदत करण्याच्या प्रयत्नात होती. तो दोन वर्षांपासून डायलिसिसवर होता. त्याला मूत्रपिंड मिळावं, यासाठी संस्थेने बरेच प्रयत्न केले. शिवाय तो अनाथ असल्यामुळे कुटुंबाकडून मूत्रपिंड मिळण्याची शक्यता नव्हतीच.
संस्थेने त्या मुलाचा व्हिडिओही तयार केला. सीता यांनी त्याचा व्हिडिओ बघितला. या व्हिडिओने त्यांचं लक्ष वेधून घेतलं. त्याची अवस्था बघून सीता यांना खूप वाईट वाटलं. आपल्या मदतीला कोणीच पुढे येत नसल्याचं बघून त्या खूप अस्वस्थ झाल्या. या क्षेत्रात काम केल्यामुळे त्यांना थोडाफार अनुभव होता. या अनुभवाच्या बळावरच त्यांनी मूत्रपिंड दान करण्याचा निर्णय घेतला. सीता यांच्या या निर्णयाला घरच्यांनी पाठिंबा दिला.