नमस्कार, वळखलं का मला? नसलंच वळखलं. मी सावित्री. सत्यवानाची नव्हे, ज्योतिबाची!
आज आमच्या शेठजींचा वाढदिवस हाय! तुमाला सांगते,लगीन झाल्यापासून बघतेय मानसाच्या जीवाला चैनच न्हाय! ह्ये वाच, त्ये वाच, ह्ये लिही,त्ये लिही आन मला बी वडलं की त्यात! रोज काय ना काय तर वाचाय लावत्यात, लिव्हाय लावत्यात! सुरुवातीला लै कटाळा यायचा, काय बी समजायचं न्हाय!
पण आता, आता मात्र मला सगळं लिहिता येतं, वाचता येतं आणि माझ्यासारख्या इतर मुलींना शिकवताही येतं. या सावित्रीच्या सावित्रीबाई झाल्या ते फक्त आणि फक्त ज्योतिबामुळेच! माझ्यासारख्या हजारो मुली, बायका शिकल्या, अजूनही शिकतायत ते ज्योतिबामुळेच!
आम्ही दोघेही या मुलींमधून नवी सावित्रीबाई घडण्याची वाट पाहतोय पण त्यासाठी आधी ज्योतिबा घडावा लागेल हे मात्र नक्की!
या सावित्रीची सावित्रीबाई करणारा ज्योतिबा जन्मोजन्मी पती म्हणून लाभावा म्हणून मी काय वडाला फेऱ्या वगैरे मारणार नाही, कधी मारल्याची नाहीत. पण आमच्या शेठजींनी लावलेला हा शिक्षणाचा वड मोठा करण्याचा आणि बाईची अज्ञानाच्या, अंध:काराच्या फेऱ्यातून सुटका करण्याचा प्रयत्न मात्र मी शेवटच्या श्वासापर्यंत केला आणि सदैव करतच राहीन!
महात्मा ज्योतिबा फुले यांना विनम्र अभिवादन!💐
– वैष्णवी सविता सुनील
कॉलेज रिपोर्टर
संज्ञापन व वृत्तपत्र विद्या विभाग,
सावित्रीबाई फुले पुणे विद्यापीठ