राधाने मोहिनीला विचारले, तू कुणाशी गप्पा मारत आहे? मोहिनी म्हणाली, “अग ही माझी मैत्रीण आहे. तिचे नाव सुनिता आहे.’
राधा : तिचे गाव कोणते?
मोहिनी : नसरापूर
राधा : मग ती तुझ्याबरोबर का आली. तसे मोहिनी राधावर चिडली आणि म्हणाली, “तुला काय करायचंय?’ राधाला धक्का बसला की माझी मुलगी कधी आवाज वाढवून बोलत नाही ती चक्क चिडून उलटं बोलली. मदनने राधाला समजावले. मदन आणि राधा मोहिनीला मांत्रिकाकडे घेऊन गेले. मोहिनी मांत्रिकाच्या घरामध्ये प्रवेश करताच मोठमोठ्याने किंचाळू लागली आणि बाहेर पळून जाण्याचा प्रयत्न करू लागली. तसे मांत्रिकने अंगारा तिच्या अंगावर फेकला त्या बरोबर मोहिनी भोवळ येऊन खाली कोसळली. राधा तिच्या जवळ जाऊ लागली तसे मांत्रिकाने तिला अडवले.
मांत्रिकाने मोहिनीभोवती रिंगण तयार केले आणि अंगारा परत मोहिनीला लावला त्या बरोबर मोहिनी शुद्धीवर आली पण ती मोहिनी नव्हतीच मग कोण होती… सुनिता बोलू लागली, ये मांत्रिका, मला सोड. मी मोहिनीला घेऊन जाणार आहे. तसे मांत्रिकाने मंत्र म्हणू लागला. त्या मंत्राचा त्रास सुनिताला होत होता ती कर्कश किंचाळत होती. ती मांत्रिकाला म्हणाली, मी मोहिनीला सोडते पण माझी एक अट आहे ती तुला मान्य करावीच लागेल. मांत्रिकाने मंत्र थांबवले आणि म्हणाला, “बोल लवकर काय हवे आहे तुला?’ लगेच सुनिता म्हणाली, “मोहिनीचे केस!’
आणि कर्कश हसू लागली. मांत्रिकाने अंगारा हातात घेऊन मोठमोठ्याने मंत्र म्हणू लागला आणि तो अंगारा मोहिनीच्या अंगावर टाकला. सुनिता जोरजोरात किंचाळू लागली आणि म्हणाली, नको टाकू अंगारा मी जाते पण परत येईल. मांत्रिकाने पुन्हा अंगारा टाकला त्यानंतर मोहिनीला परत भोवळ आली आणि एक जोराचा सुसाट वारा बाहेरच्या दिशेने निघून गेला. त्या वाऱ्याबरोबर एक काळी आकृती बाहेर गेली. थोड्या वेळाने मोहिनी शुद्धीवर आली. ती राधाच्या गळ्यात जाऊन पडली.
मोहिनी इतक्या दिवसांनी जवळ आली. त्यामुळे राधाला हुंदका फुटला आणि तिने तिला प्रेमाने कुरवाळू लागली. मांत्रिकाने एक धागा मंतरून मोहिनीच्या हातात बांधला आणि म्हणाला, “काळजी घे बाळा, झाले ते विसरून जा, सगळे व्यवस्थित होईल.’ राधा आणि मोहिनी तिथून बाहेर पडल्या, मदन निघत होता पण मांत्रिकाने त्याला थांबण्याचा इशारा केला. मदनला मांत्रिक म्हणाला, “जमले तर मोहिनीचे केस लहान ठेवा. जिथे मोहिनीला त्रास झाला त्या ठिकाणी मोहिनीला घेऊन सुनिताच्या आवडत्या गोष्टी ठेवून या.’ मदनने विचारले सुनिता परत येणार नाही ना. मांत्रिक म्हणाला, “त्यासाठीच तिचे केस लहान करायला सांगितले.’ त्यामुळे तिला सुनिता आणखी इतर कुणाचा त्रास होणार नाही. सुनिताला परत भेटल्यावर मोहिनी पण दडपणाखाली राहणार नाही.
मदन, राधा आणि मोहिनी सर्वजण घरी आले. मदनने राधाला समजावून मोहिनीचे केस कमी केले. मदन, राधा आणि मोहिनी तिघांना खूप वाईट वाटले. कारण मोहिनीचे केस खूप लांब, काळेभोर सुंदर होते. मोहिनी थोडी नॉर्मल होत होती. मग राधाने तिला विश्वासात घेऊन विचारले, “सुनिता कुठे भेटली? तिला काय आवडायचे? ती तुझ्याशी काय बोलायची?’ मोहिनी आता थोडी स्थिरावली होती तिने एक एक गोष्टी सांगायची. मोहिनीने सांगितले की, गडाच्या पायथ्याशी असलेल्या पुलावर भेटली. पण ती माझ्याशिवाय कुणाला दिसत नव्हती आणि बोलत पण नव्हती. तिला माझे केस खूप आवडायचे.
मोहिनी सांगते की, सुनिताला कुणाशी बोलले आवडत नव्हते. राधाने तिला विचारले की, तिला काय आवडत होते. मोहिनी म्हणाली, तिला पुरणपोळी खूप आवडते. ती म्हणायची तू पुरणपोळी करून दे आणि माझा एक सलवार कमीज खूप आवडायचा. मदन आणि राधाने एक दिवस ठरवून सुनिता या जागेवर जाण्याचे ठरवले. राधाने मोहिनीचा जो सलवार कमीज सुनिताला आवडला होता तसाच दुसरा आणला. जाण्याचा दिवशी सकाळी राधाने लवकर उठून पुरणपोळी केली. राधा, मदन आणि मोहिनी निघाले आणि शहरातून स्वाती, रचना, निशांत स्वातीच्या बाबांबरोबर त्यांच्या गाडीतून निघाले. गडाच्या पायथ्याशी सगळे एकत्र भेटले. मोहिनी, स्वाती, रचना आणि निशांतला भेटून खूप खूश झाली. त्या सगळ्यांना पूर्वीची मोहिनी भेटल्यामुळे खूप आनंद झाला. सुनिताला पुरणपोळी आणि सलवार कमीज कुठे द्यावा हे कुणालाच कळेना.
तेवढ्यात मोहिनी म्हणाली, त्या पुलावर सुनिता बसली आहे. मात्र ती कुणालाच दिसत नव्हती एकट्या मोहिनीशिवाय. राधाने ते सर्व सामान मोहिनीला दिले. मोहिनी ते सर्व सामान घेऊन सुनिताकडे निघाली. राधा आणि मदनने काळजावर दगड ठेवून तिला पाठवले. मोहिनी सर्व सामान तिथे ठेवले आणि थोड्या वेळ बोलत होती. नंतर परत सगळ्या जवळ आली. राधाने विचारले की काय झाले? मोहिनी म्हणाली, सुनिता नाराज होती पण तिला सलवार कमीज खूप आवडला आणि पुरणपोळी पण. सुनिता विचारत होती तुझ्या केसांचे काय झाले? मोहिनीने उत्तर दिले की, केस आईने कापून टाकले. मोहिनी सर्वांना म्हणाली, आता आपण निघूया. मदनने विचारले, “मोहिनी सुनिता कुठे आहे?’ त्यावर मोहिनीने सांगितले की ती तिच्या जागेवर आहे. मदन आणि राधाने सुटकेचा श्वास सोडला.
काही दिवसांनंतर मोहिनी परत हॉस्टेलवर आली. तिने तिचे कॉलेज पूर्ण केले आणि शहरातच नोकरी करू लागली. निशांतबरोबर तिचा साखरपुडा राधा आणि मदनच्या परवानगीने झाला. साखरपुड्याला रचना, स्वाती आणि स्वातीचे आई बाबा पण आले पण अजूनही मोहिनी सुनिताला विसरू शकली नाही…
(समाप्त)
– सुरेखा मिसाळ