कधी स्वतःलाच पाहाते आरशात न्याहाळून
हृदयातले तरंग हळुवार हाताळून
कधी अलगद जाणवतो स्वप्नांचा आभास
भविष्यात डोकावणारा क्षण असतोच जरा खास
कधी आकर्षित करणारा सुगंध असतो
मनाला मोहित करणारा पावसाळी मृदगंध
कधी पाखरांसवे आभाळात मी उंच झेप घेऊन
अलगद फिरून येते त्याचं मुक्त जग पाहून
जरी फसवा रंग दुनियेचा कितीदा दिसतो मला
मी धुंद असते माझ्यातच रंग इंद्रधनूचे लेऊन
दुःख जाणतो साऱ्यांचे मग्न असतो बासरीमध्ये
कान्हा मैफिल सजवतो सुखाची सुरांची साथ घेऊन
कधी स्वतःलाच पाहाते आरशात न्याहाळून
हृदयातले तरंग हळुवार हाताळून
हृदयातले तरंग हळुवार हाताळून…
– पूर्वा जगताप (कृष्णसखी), सासवड