- मृतांचे दागिने, मोबाइलवर डल्ला
- नातेवाइकांनी माराव्या लागताहेत चकरा
पिंपरी – मृतदेहाच्या टाळूवरील लोणी खाणे या म्हणीचा नेमका अर्थ जम्बो कोविड रुग्णालयात कळतो. करोनापासून नागरिकांना वाचविण्यासाठी बनविण्यात आलेल्या या जम्बो कोविड रुग्णालयात उपचारा दरम्यान मृत्यू झालेल्या रुग्णांच्या अंगावरील दागिने आणि मोबाइलवरील देखील डल्ला मारला जात असल्याचा धक्कादायक प्रकार येथे उघडकीस आले आहेत. मयत व्यक्तीचे मौल्यवान ऐवज चोरीस जाण्याच्या घटनांमध्ये दिवसेंदिवस वाढ होत चालली आहे. याकडे प्रशासनानेही दुर्लक्ष केल्याचे दिसून येत आहे. तर दुसरीकडे मयतांचे नातेवाईक मौल्यवान ऐवज मिळविण्यासाठी वारंवार चकरा मारत असून त्यांना उडवा-उडवीची उत्तरे दिली जात आहे. यामुळे जम्बो कोविड रुग्णालय चोरांची जत्रा ठरत असल्याचे चित्र पाहायला मिळत आहे.
चोरीचे दोन गुन्हे दाखल
वारंवार चकरा मारूनही मयत व्यक्तीचा मौल्यवान ऐवज न मिळाल्याने दोन नागरिकांनी याबाबत पिंपरी पोलीस ठाण्यात गुन्हे दाखल कले आहेत. चोरीच्या पहिल्या गुन्ह्यात चोरट्याच्या विरोधात वैष्णवी ज्योतिबा खुळे (वय 20, रा. पिंपळे निलख) यांनी याप्रकरणी बुधवारी (दि. 5) फिर्याद दिली आहे. फिर्यादीचे मामा प्रशांत विश्वनाथ मोरे (वय 40, रा. मरकळ रोड, आळंदी) यांना कोरोना विषाणूंचा संसर्ग झाल्याने पिंपरीतील नेहरूनगर येथील जम्बो कोबड सेंटरमध्ये 25 एप्रिलला दाखल केले होते. त्यांचे 1 मे रोजी निधन झाले. त्यावेळी प्रशांत मोरे यांच्या सोबत असलेला दहा हजार रुपये किमतीचा मोबाइल चोरुन नेला.
दुसऱ्या प्रकरणात सागर दिवाकर गुजर (वय 35, रा. गणेश नगर, बोपखेल) यांनी पिंपरी पोलीस ठाण्यात बुधवारी (दि. 5) फिर्याद दिली आहे. फिर्यादीची आई सितल दिवाकर गुजर (वय 61, रा. बोपखेल) यांना करोना विषाणूंचा संसर्ग झाल्याने पिंपरीतील नेहरूनगर येथील जम्बो कोविड सेंटरमध्ये 14 एप्रिलला दाखल करण्यात आले. सितल गुजर यांचे 19 एप्रिलला निधन झाले. त्यावेळी त्यांच्याकडे असलेले मंगळसूत्र, कर्णफुले, सोन्याची एक व चांदीच्या दोन, अशा तीन अंगठ्या, असा एकूण 41 हजार रुपये किमतीचा ऐवज चोरी करून नेला.
चोरीचे आणखी काही प्रकार उघडकीस
थेरगाव येथील सुशीला महादेव माने या 70 वर्षीय वृद्ध महिलेला करोनाची लागण झाल्यामुळे 13 एप्रिल राजी जम्बो कोविड रुग्णालयात उपचारासाठी दाखल केले. उपचार सुरू असताना त्यांचा 16 एप्रिल रोजी मृत्यू झाला. मृतदेह ताब्यात घेण्यापूर्वी नातेवाइकांनी सुशीला यांच्या कानातील दोन तोळ्यांच्या दागिन्यांबाबत येथील कर्मचारी अरुण याला विचारणा केली. दागिने लॉकरमध्ये असून लवकरच ते परत देऊ, असे सांगून वेळ मारून नेली. त्यानंतर आठ ते दहा वेळा सुशीला यांच्या नातेवाइकांनी संबंधित कर्मचाऱ्याशी संपर्क साधला असता प्रत्येक वेळी उडवा-उडवीची उत्तरे दिली. त्यानंतर अरुण याने रामचंद्र नावाच्या कर्मचाऱ्याला दागिन्यांबाबत विचारा असे सांगितले. मात्र रामचंद्र यानेही कानावर हात ठेवत आपण 20 एप्रिल नंतर कामावर आलो असून त्यापूर्वीचे आपणांस माहिती नसल्याचे सांगितले.
याबाबत नातेवाइकांनी रुग्णालयाच्या प्रमुख प्रिती विक्टर यांच्याशी संपर्क साधला असता दागिने मिळत नाहीत त्याला आम्ही काय करणार, असे म्हणत याबाबत आपले हात झटकल्याचे नातेवाइकांनी सांगितले. यामुळे आता कोणाकडे दाद मागायची, असा प्रश्न सुशीला यांच्या नातेवाइकांसमोर निर्माण झाला आहे.
पैसे दिल्यावरच मिळाला ऐवज
चिंचवडगावातील एका रुग्णाच्या मृत्यूनंतर नातेवाइकांनी मोबाइलसाठी वारंवार पाठपुरावा केला. मात्र मोबाइल परत मिळाला नाही. आम्हाला काम आहे. सध्या कामावार माणसं कमी आहेत, असे कारण सांगून मोबाइल देण्यास टाळाटाळ केली. मात्र संबंधित कर्मचारी रुग्णालयाबाहेर भेटला असता नातेवाइकांनी त्यास मोबाइल शोधण्यासाठी एक हजार रुपये दिल्यावर अवघ्या दुसऱ्याच मिनिटांत मोबाइल आणून दिला.