बारामती – दुष्काळी सातारा जिल्ह्यातील माण येथील गोरड कुटुंबीय. मात्र, दुष्काळीचा शिक्का मारलेला तालुका. माणमधून या कुटुंबीयाने मामाचे बारामती शहर गाठले. आई वडिलांनी मोलमजुरी करून शेळ्या- मेंढ्या चारून चरितार्थ चालविला. मोठ्या हिमतीने कुटुंबाचा चरितार्थ चालवित मुलाच्या शिक्षणासाठी देह झिजवला. या श्रमाचे खऱ्या अर्थाने विजय अण्णासाहेब गोरड यांनी साफल्य केले.
पोलीस शिपाई ते पोलीस निरीक्षक, असा प्रवास केलेले विजय गोरड यांनी आपल्या कुटुबांचा संघर्षमय प्रवासाचा जीवनपटच उलगडून दाखविला.
मूळ जन्मगावापासून गोरड यांनी सुरूवात करताना ते म्हणाले, माझे गाव माण (ता. दहिवडी, जि. सातारा) आहे. 12 महिने दुष्काळ तालुका आहे. माझे माध्यमिक शिक्षण जिल्हा परिषद शाळेत झाले. बारामती तालुक्यातील खताळपट्टा (काटेवाडी) येथे उच्च माध्यमिक शिक्षण झाले. छत्रपती हायस्कूल सोनगाव येथे झाले. आई श्रीमती.कलावती आण्णासाहेब गोरड. वडील कै. आण्णासाहेब बंडु गोरड, एक भाऊ व एक बहीण, अशी एकूण तीन भावंडे आहेत. घरच्या कौटुंबिक परिस्थितीमुळे संपूर्ण शिक्षण मामाकडेच झाले.
काबाडकष्ट करुन मिळालेल्या पैशातून घरखर्च चालवून आपल्या हौस-मौजेला पिळ देऊन नवीन लुगड्यांची अपेक्षा न करता आडकाठी साठवून ठेवलेल्या पैशातून मुलांच्या शैक्षणिक प्रगतीला वापरला. त्यामुळेच तर आईच्या सुखद डोळ्यातील आनंदाश्रूला अलगद पुसताना आपलेही डोळे पाणावतात. आपल्या आवडी-निवडीला बाजूला करीत मुलांचे पालनपोषण करताना प्रगती हीच माझी मौज आहे, असे म्हणतच ओझी वाहून काबाडकष्ट करीत यातना सहन केल्या. परिस्थितीसमोर हतबल न होता मुलांच्या प्रगतीकरिता हसतमुखाने सामोरे गेली. त्यामुळे आम्ही मुलांनी सार्थक ठरविले.
माझे मामा सोमनाथ बाबूराव शिंदे हे वारकरी सांप्रदयाचे. त्यांनीच माझा सांभाळ केला. त्यामुळे पुढील शिक्षण तेथेच झाले.
बारावीपर्यंतचे शिक्षण पूर्ण करुन (दि.26) जून 2000 रोजी रा. रा. पोलीस बल गट क्रमांक 1 येथे पोलीस शिपाई या पदावर भरती झाले. पुढे नोकरी करीत विविध प्रशिक्षण घेतले. खात्याअंतर्गत पोलीस उपनिरीक्षक पदांची परीक्षा दिली. माझ्या कर्मभूमीतच ही परीक्षा देऊन पोलीस उपनिरीक्षकपदी पुणे येथे रुजू झालो काही वर्षे कोल्हापुरात काम केले. आता प्रमोशनावर पुणे येथे पोलीस निरीक्षक या पदांचा यशस्वीरित्या कार्यभार सांभाळत आहे. शिस्त आणि काटेकोरपणाला प्राधान्य देऊन काम करीत आहे.
शेतमजुराची कामे करून मुलाला घडविले
आमचा पारंपारीक व्यवसाय म्हणजे शेळ्या-मेंढ्या घेऊन चाऱ्यासाठी व स्वतःच्या पोटाची खळगी भरणे करीता गावोगावी भटकने हेच उदरनिर्वाहाचे साधन होते. माझ्या आई-वडीलांनी कोणत्याच कामाची लाज बाळगली नाही. प्रत्येक कामात आईने वडिलांच्या खांद्याला -खांदा लावून काम केले. कोणाच्या शेतातील खुरपणी, लागवड, मशागत, बिल्डिंगकरीता लागणारी रेती, खडी, वीट उन्हातान्हात व उपाशीपोटी वाहीली. अशी मेहनतीचे कामे करुन आमचे पालनपोषण केले.
पहिला सन्मान हा आईचाच
विजय गोरड म्हणाले की, आता सुखाचे दिवस जगताना चेहऱ्यावरील हास्य आनंद देते. याचाच सन्मान म्हणून डोक्यावरील विटांची फाटी. मुलगा पोलीस निरीक्षक झाला म्हणून डोक्यावर अशोक स्तंभाची टोपी हा तिचा सन्मान तिच्या मनाला समाधान देणारा होताच. पण मला डोळ्यांत आनंदाश्रू तरंगणाराच होता. मी आईची इच्छा पूर्ण केली, असे नाही. तीच्या तपश्चार्याचे यश आहे. तो पहिला सन्मान तिचाच आहे, असे मोठ्या अभिमानाने गोरड यांनी सांगितले.