रात्रीच्या गर्भात उमलली तेजाळलेली पहाट ,
आसमंत उजळीत आली सोनेरी किरणांची लाट
गुंजारवाने गजर केला, जागण्या सृष्टीची सूत्र
नभावरी स्वार झाला, क्षितिजा आडूनी मित्र
दवाच्या मोत्यांनी सजली,जागली गवताची पाती
शालू हिरवा लेऊनी उठली, युवराज्ञी काळी माती
शेतीमध्ये फिरू लागली सर्जा आणि मोट,
पाणवठ्यावर लयात आले चुडा आणि रहाट.
माय ही उंच उडाली, शोधण्या पिलांना घास,
चिमुकले पंख उमलले, घेऊन नवा विश्वास
पाऊले ही चालू लागली, भरण्या बुद्धीची दफ्तरे
शाळेला मग धावत निघाली, पुस्तके आणि दप्तरे
लख्ख उजाडले प्रकाश पडला, दिवसाने घेतला आकार
चित्र संपवूनी रंग भरतो, या सृष्टीचा वेडा चित्रकार
– श्रीराम रामाणे
खूप छान कविता, आजच्या तंत्र ज्ञानाच्या आणि इंग्रजी माध्यमांच्या युगात, राहाट, चुडा हे शब्द म्हणजे लोप पावत चालले होते.
आपण त्यांचा योग्य उपयोग इथे केलात. खूप शुभेच्छा.