पुणे -केवळ वैयक्तिक जागतिक रेकॉर्ड नको, तर त्यासोबत समाजप्रबोधन, जनजागृतीही हवी, अशा भावनेतून प्रीती म्हस्के यांनी “अवयवदाना’विषयी जनजागृती केली. म्हणजे काय केले असा प्रश्न साहजिकच पडला असेल. तर भारताच्या पश्चिम घाटापासून म्हणजे गुजरात बॉर्डरपासून अरुणाचल बॉर्डर म्हणजे देशाची पूर्व सीमा (चायना बॉर्डर) या ट्रॅकवर तब्बल 13 दिवस 18 तास सायकलिंग करून तीन हजार 955 किलोमीटर अंतर पार करत गिनीज वर्ल्ड रेकॉर्ड केले.
यात काय विशेष असाही प्रश्न अनेक वाचकांना पडला असेल; परंतु वयाच्या पंचेचाळीशीत प्रीती यांनी हा रेकॉर्ड केला आहे. याआधीही त्यांच्या नावे दोन वर्ल्ड रेकॉर्ड आहेत. वयाच्या चाळीशीत केवळ व्यायाम म्हणून सायकलिंगची आवड प्रीती यांनी जोपासली आणि नंतर ती त्यांची पॅशनच बनली. त्या आता “अल्ट्रासायकलिस्ट’ आणि “अल्ट्रा रनर’ म्हणून ओळखल्या जातात.
एक सामान्य स्त्री काय करू शकते, हे यातून दिसून येते. प्रीती यांनी आजपर्यंत पाच वर्ल्ड रेकॉर्ड केले आहेत. त्यातील तीन गिनीज रेकॉर्ड आहेत. त्यामध्ये “मनाली लेह सायकलिंग’, “मनाली लेह रनिंग’ आणि आता “वेस्ट टू इस्ट सायकलिंग’ हे तीन गिनीज रेकॉर्ड आहेत. हे सर्व मार्ग भौगोलिकदृष्ट्या अतिशय अवघड आहेत. त्यातून “वेस्ट टू इस्ट’ हा सगळ्यात अवघड मार्ग आहे. अरुणाचलच्या काही भागात रेंज नसते, दिवसरात्र “इम्बॅलन्स’ आहेत. काही ठिकाणी लवकरच सूर्य मावळतो, रस्ते खराब आहेत.
या मार्गावर सायकलिंगचे रेकॉर्ड करायचे तर त्यासोबत एखादा संदेश समाजापर्यंत पोहोचवावा, असा हेतू मनात आला. रस्त्यावर सायकलिंग करतो त्यावेळी अपघात हा “रिस्क फॅक्टर’ जास्त असते. त्यामुळे तोच धागा पकडून अवयवदान चळवळीविषयी जनजागृती करण्याचा निर्णय घेतल्याचे प्रीती सांगतात.
हा रेकॉर्ड करताना अवयवदानाचा मेसेज सुमारे साडेआठ कोटी लोकांपर्यंत पोहोचला. एवढे लोक रस्त्यात भेटले का, हा साहजिकच प्रश्न निर्माण झाला असेल; परंतु प्रत्यक्षात एवढी भेटली नाहीत; ज्या लोकांना भेटत होते तेथे व्हिडिओ काढले जात होते, ब्लॉग लिहिले जात होते, छोट्या रिम्स इन्स्टा, यू ट्यूबवर अपलोड होत होत्या, त्या पाहिल्या जात होत्या. या सर्व माध्यमातून सुमारे साडेआठ कोटी लोकांपर्यंत हा संदेश पोहोचवल्याचे प्रीती सांगतात. याशिवाय या प्रवासात अनेक नागरिकांनी अवयवदानाची शपथही घेतल्याचे त्या नमूद करतात.
घरच्यांचा पाठींबा महत्त्वाचा
वयाच्या चाळीशीत म्हणजे 2018 पासून व्यायाम म्हणून सुरू केलेला सायकलिंग आणि रनिंगचा विषय हा नंतर पॅशन बनला. साहजिकच कुटुंबाच्या पाठिंब्याशिवाय ही गोष्ट होणारच नाही, असे प्रीती सांगतात. “तुला काही मदत लागली तर…’ असे म्हणून सगळी कामे सोडून पती, मुले सोबत यायला लगेचच तयार होतात, असे प्रीती सांगतात. मी गृहिणी होते. पतीला व्यवसायात मदत करत होते. सायकलिंगची आवड निर्माण झाल्यापासून, मी स्वत: सायकल निर्मितीचा व्यवसाय सुरू केला आणि आता त्या क्षेत्रातील उद्योजिका म्हणूनही ओळख मिळवली आहे, असे प्रीती म्हणाल्या.