स्थळ तालुक्याचे एसटी स्थानक. शुकशुकाट, दुपारची वेळ, रणरणतं ऊन, असाहाय्य होऊन त्या माकडाने एसटीच्या उघड्या खिडकीतून आत उडी मारली.
एसटी ः हे बाबा मुळात तू आत आलासच कशाला? बरं सिट वगैरे खराब करून टाकशील.
माकड ः पहिले म्हणजे आपली काळजी आपणच घ्यायची. तू तुझी खिडकी बंद का नाही केली? बाहेर असे रणरणते ऊन. एक झाडही नाही इथे, पाणीही नाही. खिडकीला काच नाही म्हणून मी आत आलो. म्हटले किमान ऊन तरी लागणार नाही आणि हो तुझी सीट खराब कराला मी काय माणूस आहे होय? मी जरा दोन घटका थांबेन आणि जाईन.
एसटी ः अलीकडे दूरदर्शनवर रामायण सुरू आहे म्हणून तुझा भाव वाढला वाटतं?
माकड ः कसला भाव आणि कसले काय. जंगलात धड झाडे उरलेली नाहीत. खाण्यापिण्याची वानवा आहे. खायला कसरत करावी लागते माणसांनी जंगलतोड केली आहे. आम्ही अजून कसेबसे तग धरून आहोत. आज म्हणून विचार केला की गावात जाऊन धाड मारून येतो. काहीतरी मिळेल पण कसलं काय. सर्व एकदम बंद आहे येथे. चौका चौकात पोलीस आहेत आणि हमखास काहीतरी मिळेल या आशेने या स्थानकावर आलो तर काय सर्व शुकशुकाट.
एसटी ः लॉकडाऊनने सारे बंद आहे, आता आमचेच पाहा ना. गेले महिनाभर मी येथेच उभी आहे. अगोदरच एसटी तोट्यात आहे. त्यात हा लॉकडाऊन म्हणजे दुष्काळात तेरावा.
माकड ः खरे आहे तुझे. (गाडीत कुठेतरी एक दोन चणे पडलेले दिसतात ते उचलतो व खातो) येथे पाणी प्यायलाही नाही. त्या टाकीच्या नळालादेखील पाणी नाही.
एसटी ः खरं आहे, येथे बाहेर सारेच बंद आहे. माझ्या रेडिएटरलाही थोडी गळती आहे. त्यामुळे त्यातील पाणी हळूहळू गळून गेले, नाही तर त्यातले दोन घोट दिले असते. (एवढ्यात स्थानकात बसलेला पोलीस गार पाणी पिण्याकरता समोरच्या टपरीकडे जातो व त्याची बाटली तेथेच खुर्चीपाशी ठेवतो त्यात अगदी तळाला पाणी असते.) अरे तो पोलीस गेला, तेथे थोडे पाणी त्या बाटलीत आहे. दोन घोट तर मिळेलच. ती बाटली घेऊन ये पटकन. (माकड पटकन ती बाटली घेऊन आतमध्ये येतो व हळूहळू ते पाणी पिऊन टाकतो)
माकड ः बरं झालं तू सांगितले त्यातल्यात्यात थोडी तहान भागली. आता बाकी रिकाम्या हाताने घरी जावे लागेल. घरच्यांना वाटत असेल काहीतरी दाणे फुटाणे घेऊन येईन म्हणून. आता आम्हालाही असेल त्यात गोड मानावे लागेल. तेथे गेल्यावरही मित्रांना सांगावे लागेल जी जी काही थोडी फार झाडे आहेत त्यांवरील कच्ची फळे तोडू नका. उगाच थोडीशी खाऊन टाकून देऊ नका. फळे थोडी मोठी होऊ द्यावीत. शेवटी निसर्ग माणसांसह सर्व प्राणीमात्रांच्या गरजा भागवू शकतो. आम्हालाही आता सुधारावे लागेल.
एसटी ः हे बघ, मी रोज कॉलेज रोडला जाते. तेथे मारुती मंदिराच्या मागे एक पेरूचे झाड आहे. आता तिथे मुले खेळत नाहीत. तिथे तुला कदाचित एक दोन पेरू नक्की मिळतील. जरा ऊन खाली झाल्यावर या डाव्या बाजूने कॉलेजकडे जा. मंदिरामागे पेरूचे झाड दिसेलच. तेथे पटकन एक दोन पेरू तोडून थेट जंगलात धूम ठोक आणि काही दिवस पुन्हा येथे बिलकुल येऊ नकोस. येथे सध्या पुढील काही दिवस काहीही मिळणार नाही. आपल्या समोर काळाने काय वाढून ठेवले त्याची कल्पना येत नाही.
(थोडे ऊन खाली झाल्यावर ते माकड एसटीचे आभार मानून मारुती मंदिराच्या दिशेने खिडकीतून धूम ठोकते)
– उत्तम पिंगळे