जाहिरातीमुळे “शगुन’ चौकाला नाव मिळण्यापासून माणिकचंद ग्रुपच्या “उँचे लोग, उँची पसंद’ या प्रसिद्ध “स्लोगन’पर्यंतचा “मोना ऍडव्हर्टायझिंग’चा व्यावसायिक प्रवास दिनकर शिलेदार यांनी कथन केला. निमित्त होतं जाहिरात क्षेत्रातील व्यवसायाची त्यांनी पूर्ण केलेली 50 वर्षे आणि वयाची 80 वी वर्षपूर्ती…
प्रामाणिकपणा, सचोटी आणि कलात्मकता या सगळ्यांची मोळी बांधून सन 1972 मध्ये जाहिरात विश्वातील व्यवसायाला शिलेदार यांनी सुरुवात केली. मुलीला ड्रेस आणायचे निमित्त ठरले आणि त्या दुकानदाराचीच पहिली छोटी जाहिरात त्यांनी शब्दबद्ध केली आणि ती “फेमस’ झाली. “गरवारे नायलॉन’मध्ये नोकरी करतानाच जाहिरात व्यवसायाचा पाया रोवला आणि तो पुढे वाढल्याचे शिलेदार सांगतात.
जाहिरातीच्या “कॉपीरायटिंग’वर मेहनत घेऊन अधिक वेगळेपणा देण्याचा प्रयत्न लक्ष्मी रस्त्यावरील व्यापाऱ्यांना आवडला आणि तेथील कामे मिळायला लागली. लेखनाची आवड होतीच. त्याचा उपयोग या व्यवसायात झाला. जनमानसाची बदलणारी रूची आणि व्यवसाय एकाच वेळी आल्याने आम्हाला लोकांनी स्वीकारल्याचे ते सांगतात.
व्यवसायात कालानुरूप बदल केल्याने 50 वर्षांचा व्यवसायाचा टप्पा गाठू शकलो, हे सांगताना शिलेदार म्हणाले, की गरवारे नायलॉनमध्ये विविध देशांमधील वृत्तपत्रे येत असत. त्यातील जाहिरातीचे कल, जाहिरातींचा प्रकार, वेगळेपण पाहायचो. कायम आधुनिकतेचा स्वीकार केला. त्या ज्ञानाचा उपयोग व्यवसायात करून घेतला. त्याचबरोबर “कॉर्पोरेट’ क्षेत्राला काय लागते, याचे चांगले ज्ञान त्यातून मिळाले. ते ज्ञान “अपडेट’ ठेवण्याची सवय उपयोगी पडली. त्यातून बोलणे चांगले असल्याने वृत्तपत्रात जाहिरात छापून येण्यासाठी वाट पाहावी लागली नाही, असे शिलेदार यांनी आवर्जून सांगितले.
काळाच्या पुढे असले पाहिजे हा प्रघात मी कायम लक्षात ठेवला. एका सेकंदाची “व्हॅल्यू’ तीन लाख रुपये आहे, हे गरवारे नायलॉनमध्ये काम करताना पाहिले होते. त्यामुळे मी कायमच नवीन देण्याचा प्रयत्न केला. आपले “नॉलेज अपडेट’ करण्यासाठी जाहिरात क्षेत्रातील लाखो रुपयांची पुस्तके घेतली. स्टाफला ट्रेनिंग दिले. यामुळे एजन्सी कायमच “अपडेट’ राहिल्याचे शिलेदार म्हणाले.
वृत्तपत्र सुरू करण्याची इच्छा होती मात्र ती पूर्ण झाली नाही. त्यामुळे “आपले छंद’ हा दिवाळी अंक सुरू केला. त्याला यावर्षी 24 वर्षे पूर्ण होतील. पैसे नसल्याने लहानपणी स्वत:चे छंद पूर्ण करता आले नाहीत. त्यामुळे याला “आपले छंद’ नाव दिले.
त्यांच्या या “मोना ऍडव्हर्टायझिंग’ची धुरा दिनकर शिलेदार यांचा मुलगा राहुल सांभाळत आहे. त्याला लहानपणापासूनच या व्यवसायाचे बाळकडू मिळत गेले. लहानपणी ग्राहकांचे “कॉल अटेंड’ करणे, निरोप लिहून ठेवणे ही कामे करत असे. महाविद्यालयात “कॉमर्स’ला गेल्यानंतर व्यवसायाचे “अकाऊंटिंग’ सांभाळत असे. टीम म्हणून काम करण्याची सवय लहानपणापासूनच लागली. शून्यापासून काम केले. मालकाची खुर्ची मुलाच्या हातात मिळते, असा सर्वसामान्य व्यवसायातील नियम आहे, मात्र वडिलांचे खुर्ची सांभाळण्यासाठी “पात्रता निर्माण करा’ असे म्हणणे होते. त्यामुळे आधुनिकतेची कास धरत या क्षेत्रातील “ट्रेनिंग’ घेतल्याचे राहुल यांनी सांगितले.
शिक्षण घेत असताना सुट्ट्यांमध्ये प्रशिक्षण घेतले. जाहिरात क्षेत्रातील दिग्गज असलेले अलेक पदमसी यांच्यासमोर प्रेझेंटेशन केले. मोठ्या लोकांबरोबर राहिल्यावर विचार बदलतात. पुढे जाऊन परदेशात शिक्षण घेतले. तेथे “ऍप्लाइड नॉलेज’ मिळवले. भारतात येऊन “मार्केटिंग’ विषयात पीएचडी मिळवली. आता व्यावसायिकांना जाहिरातीपासून ते त्यांच्या उत्पादन वाढीसाठी काय करता येईल, याची “कन्सल्टन्सी’ सध्या सुरू आहे. “रुरल मार्केटिंग’मध्येही सर्टिफिकेशन कोर्स केला, असे राहुल शिलेदार यांनी आवर्जून नमूद केले.
परदेशातच चांगल्या पगाराची नोकरीची संधी चालून आली; परंतु स्वत:चा व्यवसाय असल्याने पुन्हा भारतात येऊन त्यात नवे काही करण्याचा प्रयत्न केला. लीडरशीपवर शिक्षण घेतले आणि आता व्यवसायिकांनाच “कोचिंग’ देतो. त्यातल्या त्यात व्यावसायिकांच्या “सेकंड जनरेशन’ला आम्ही मार्गदर्शन करतो, असे ते सांगतात.