तया नाम ईश्वरभावो । जो सर्वसामर्थ्याचा ठावो । तो गुणांमाजीं रावो । सातवा जेथ ।।
वृक्ष आपली पाने,
फुले, फळे (आणि सावली) ही जशी याचकास अर्पण करण्यास तयार असतो, अथवा परिमळाविषयी कमल जसे उदार असते अथवा ज्याला जितकी आवड असेल तितके त्याने चांदण्यांचे सुख घ्यावे, तसे याचकास त्याचे इच्छेप्रमाणे देणे,
याला “अमर्याद दान’ असे म्हणतात, ते क्षात्र प्रवृत्तीचे सहावे गुणरत्न होय आणि आज्ञेचे राहण्याचे एक स्थान क्षत्रिय होय. आपल्या हस्तपादादिक अवयवांचे चांगले पोषण केले असता त्याजकडून वाटेल ते काम करून घेता येते, त्याप्रमाणे प्रजेचे प्रेमाने पालन केले असतां सर्व प्रजा आनंदाने आज्ञा पालन करतात.
प्रजेला उत्तम रीतीने वागविणे यालाच “ईश्वरभाव’ असे म्हणतात आणि त्याचे ठिकाणी सर्व सामर्थ्य वास करते. तो या क्षात्र प्रवृत्तीच्या सर्व गुणांचा राजा असा सातवा गुण होय. या गुणांनी युक्त असा जो, तो सर्वस्वी परिपक्व, समर्थ असाच असतो, असे माउली सांगतात.