उत्तम पिंगळे
राहुल वय असेल पंचवीस. मुंबईत राहणारा सॉफ्टवेअर इंजिनिअर. वडील रिटायर शिक्षक. राहुलच्या वडिलांची वाडी होती. म्हणजे केळी, चिकू, आंबा यांची झाडे घराभोवती होती. आता वडील बागेचं सर्व बघतात. त्यांच्याकडे दहा-बारा कोंबड्या व एक मोठा राजा नावाचा कोंबडा आहे.
राहुलचा मित्र दीपक जो व्हेटरनरी डॉक्टर आहे त्याने सव्वा वर्षांपूर्वी त्याला राजा पिल्लू म्हणून दिले होते. तो म्हणालाही होता, गावरान आहे, खाऊपिऊ घाल चांगला होईल आणि तसेच घडले. राजाची इतर कोंबड्यांना चांगलीच दहशत होती.
सकाळी पाच वाजल्यापासून राजाचे बांग देणे सुरू होई. राहुल रोज सकाळी पाचला उठत असे. नंतर थोडा व्यायाम करी. राजाला खुराड्यातून बाहेर काढत असे. मग डबा व ऑफिसची बॅग घेऊन निघायचा. बाइक चालू करताच राजा धावून गेटपर्यंत जाई. सायंकाळी पाचनंतर घरी निघायचे हा राहुलचा रोजचा दिनक्रम. आता सध्या लॉकडाऊन असल्यामुळे राहुलचे “वर्क फ्रॉम होम’ चालू होते.
राहुल तरीही नियमित पाचला उठे. सहा साडेसहाच्या सुमारास राजाला बाहेर काढी. पण गेल्या महिनाभरापासून राजा सकाळी काही बांग देत नव्हता. पहिल्यांदा काही वाटले नाही पण वडील म्हणाले की, दोन महिने होतील आता, राजाने बांग दिली नाही. नेमका दुसऱ्या दिवशी त्याचा डॉक्टर मित्र दीपक त्यांच्या घरी आला होता. त्याने राजाबाबत राहुलला विचारले.
राहुलने राजाला पकडून त्यास दाखवले. चांगला भरभक्कम वजनदार होता. मग राहुलने सांगितले की, गेले दोन महिने हा बांग देतच नाही. राहुलने त्याचा दिनक्रम दीपकला सांगितला. दीपक म्हणाला, सारे ठीक आहे, मी तुला रात्री फोन करतो असे बोलून तो निघून गेला.
रात्री दीपकचा फोन आला व त्याने राहुलला सांगितले की, तुम्ही दूध कुठून घेता? राहुल म्हणाला, येथे पाच मिनिटावर एक दुधाचे दुकान आहे. त्यावर दीपक म्हणाला, मग उद्यापासून साडेसहाला तू बाइक घेऊन तेथून दूध घेऊन ये. असे आठ-दहा दिवस कर.
राहुलला काही समजले नाही, पण दुसऱ्या दिवसापासून त्याने सहा सव्वासहाला राजाला बाहेर काढून साडेसहाला बाइकला किक मारून जाऊ लागताच राजा दौडत मागे लागायचा. साधारण आठवडा झाला. त्यानंतर सकाळी पाचला राजाची बांग ऐकू आली. राहुलला आश्चर्य व आनंदही झाला. मग रोज नेहमीप्रमाणे राजा बांग देऊ लागला. राहुलने दीपकला फोन केला व याबाबत सांगितलं. पण हे कसं झालं हेही विचारले.
दीपक म्हणाला, अरे तू पाचला उठायचास पण राजाला थोडेच ठाऊक. त्याला वाटायचे त्याने बांग दिल्यावरच तू उठतोस. मग तू त्याला बाहेर सोडून ऑफिसला जातोस. आता तू घरूनच काम करत असल्यामुळे ऑफिसला जात नाहीस. त्याला बाहेर सोडून तू पुन्हा घरातच जातोस. त्यालाही ते समजले म्हणून तो उगाच तुला उठवत नाही.
आता साडेसहाला तू दूध आणायला जातोस तर त्याला वाटते की तू ऑफिसलाच जातोस म्हणून तो आता पूर्वीप्रमाणे बांग द्यायला लागलेला आहे. पशुपक्ष्यांनाही मन आणि बुद्धी दोन्ही असते, लक्षात ठेव. आता रोज ऑफिस चालू होईपर्यंत तूच सकाळी जाऊन दूध आणावयाचे म्हणजे काही प्रॉब्लेम होणार नाही. राहुल नुसता “आ’ करून ऐकत होता पलीकडे दीपकने फोन ठेवला तेही त्याला समजले नाही.