देखा नवल तया प्रभूचें । अद्भुत प्रेम भक्ताचें । जें सारथ्यपण पार्थाचें । करितु असे ।। श्री ज्ञानेश्वरी अध्याय पहिला ओवी 142 ज्ञानेश्वर माऊली कौतुक आणि आश्चर्य व्यक्त करीत आहेत. किती प्रेम आहे हे भक्तांचे देवावर आणि देवाचे भक्तावर की जो भक्तांच्या रथाचे स्वतः सारथ्य करीत आहे.
मानवी जीवन जगत असताना प्रत्येक मनुष्य प्रेम करतो. परंतु प्रत्येकाच्या प्रेमाचे स्वरूप वेगवेगळे असते. त्या प्रेमामध्ये कधीही धोका मिळत नाही ते प्रेम म्हणजे ईश्वरी प्रेम होय. प्रेमामध्ये एक अद्भुत शक्ती आहे. या प्रेमाच्या जोरावर मनुष्य भगवंताला ऋणी करून ठेवू शकतो.
चोखामेळ्याची करणी । देव केला त्याने ऋणी ।। हेच वर्णन करताना माऊली श्री ज्ञानोबाराय सांगतात की, त्या भगवान परमात्म्याचे नवल पाहा की तो अर्जुनाच्या रथाचे सारथ्य करत आहे. कारण प्रेमामुळे आपण भगवंताला जिकडे नेऊ तिकडे तो जातो. प्रेम सुत्र दोरी । नतो तिकडे जातो हरि ।।