-प्रसन्न हरणखेडकर
प्रिय साहेब,
रात्रीचे साडे बारा वाजत आले आहेत, गेले दीड वर्ष आपण सर्वच कोरोना नामक एका महाभयंकर रोगाशी लढतो आहे, एकाहून एक सरस व्यक्तिमत्वे आणि आपले आप्त स्वकीय ही ह्या कालावधीत आपण गमावले आहेत, परवा पासून अफगाणिस्तानातील बातम्यांनी आणि तिथल्या व्हीडिओजनेही मन अधिकच विदीर्ण झाले आहे; आणि अश्या ह्या अंदाधुंधी च्या काळात लक्षात आली ती तारीख १८ ऑगस्ट…..
साहेब तुम्ही चक्क ८७ वर्षांचे व्हाल. ८७!!! खरं पाहता वय हा तुमच्या सारख्या “एव्हरग्रीन” व्यक्ती साठी केवळ एक आकडा असतो, नाही का? मी तुम्हाला ‘साहेब’ म्हंटले खरे पण ते केवळ अलम दुनिया तुम्हाला म्हणते म्हणून… माझ्यासाठी तुम्ही माझे “गुरु” च आहात. ज्या भाषा या माध्यमाचा उत्तम वापर करुन; हिंदुस्थानी, उर्दू, पंजाबी, बंगाली व मराठी अश्या नानाविध भाषेंवर हुकुमत गाजवून चित्रपटसृष्टी सारख्या अत्यंत बेभरवशाच्या उद्योगामध्ये तुम्ही स्वत: चे जे अढळ स्थान निर्माण केले आहे, त्याच भाषा विषयाचा व तुमचा हि मी एक छोटासा पाईक आहे ! अर्थात तुम्ही ह्या शब्दसृष्टीचे खरे ईश्वर आहात, आणि मी अभिमानाने नमूद करतो कि मी ह्या ईश्वराचा एक अत्यंत नगण्य परंतु सच्चा भक्त आहे!
आयुष्यात एखाद्या गोष्टी ची सही सही नक्कल करण्याची जर मनापासून इच्छा असेल आणि त्या हि उपर त्या नकलेबाबत मला अभिमान बाळगावा असे वाटत असेल तर ते म्हणजे तुमच्या सारखे ‘लिहिणे’ No, literally!!! I simply love your writing skills, your poetry, your short stories and sometimes I become astonished & amused due to the words, metaphors, allegory you use..
तुमच्या प्रेमात मी कधी आणि कसा पडलो मला स्वत: ला ही कल्पना नाही. ज्यांच्या शब्दांवर विश्वास ठेवावा, जिंदगी कुर्बान करावी अशी फार थोडी माणसं आपल्या आयुष्यात येतात नाही का? माझ्या आयुष्यात ते स्थान तुमचं आहे….
मी “अमीर खुर्सो” ना पाहिले नाहीये… ना “बाबा बुल्लेशाह”ना.. ना “मीर-ताकी-मीर” किंवा “शम्स तबरेझी” किंवा “रुमी ला”…. ना “चाचा गालिब” ना, एवढेच काय मी साहीर, हरिवंशराय बच्चन, कैफी, सुमित्रानंदन पंत ह्यांच्यापैकी कोणाच्या ही कविता फार वाचल्या नाहीयेत, पण मी व माझ्या सारखी तमाम भाषाप्रेमी मंडळी फार भाग्यवान आहोत कि आमचा जन्म या कालखंडात झालाय ज्या कालखंडात तुम्ही लेखन करत होतात/आहात.
तुमच्या मुळेच उर्दू-पर्शियन-हिंदुस्थानी-हिंदी कविता कश्या वाचाव्यात ते आम्हाला कळले, एवढेच नव्हे तर निरनिराळ्या भाषेतील उत्तमोत्तम कविता आपल्या आवडत्या भाषेत कश्या भाषांतरित कराव्यात, किंवा शब्द-अलंकार-रुपके-छंद कसे वापरावेत ह्याचा तुम्ही एक परिपाठ च घालून दिला आहे जेव्हा तुम्ही अमृता प्रीतम किंवा कुसुमाग्रज किंवा टागोर भाषांतरित करत होतात. ह्या सारख्या बऱ्याच गोष्टी कळत-नकळतपणे माझ्या सारख्या भाषाक्षेत्रात चाचपडणाऱ्या नवख्या माणसाला नेहमीच चांगले काम करण्याची प्रेरणा देत राहतील. अजून काय लिहू?
जिंदगी उम्मीद पे कायम है | असे म्हणतात, मी पण हि भाबडी आशा बाळगतो कि कधी तरी ह्या आयुष्यात तुम्हाला प्रत्यक्ष भेटता येईल..आणि माझ्यासाठी तो क्षण सुवर्णाक्षरात लिहून ठेवण्यासारखा असेल
तुम्ही टागोरांसाठी लिहिले होते… मी त्याच ओळींमध्ये तुमचं नाव गुंफतो आहे…
एक देहाती सर पे गुड की भेली बांधे,
लम्बे- चौडे एक मैदान से गुज़र रहा था
गुड की खुशबु सुनके भिन-भिन करती
एक छतरी सर पे मंडलाती थी
धूप चढ़ती और सूरज की गर्मी पहुची तो
गुड की भेली बहने लगी
मासूम देहाती हैरा था
माथे से मीठे-मीठे कतरे गिरते थे
और वो जीभ से चाट रहा था!
मै देहाती…
मेरे सर पर ये ’गुलजार’ की कविता भेली किसने रख दी !?
तुम्हाला पुढील उत्तम व निरोगी दीर्घायुष्यासाठी शुभेच्छा
Happy Birthday GULZAR SAAB !!!!!!!
-प्रसन्न हरणखेडकर