इटलीचा हुकूमशहा मुसोलिनी असाच एका साध्या वेशात सिनेमागृहात आला व शांतपणे खूर्चीवर जाऊन बसला. चित्रपट संपल्यानंतर शेवटी मुसोलिनीचे चित्र पडद्यावर दाखविण्याची रित होती. चित्रपट संपल्यावर मुसोलिनीचे चित्र पडद्यावर दाखविण्यात आले. सर्व प्रेक्षक उठून उभे राहिले. मुसोलिनी मात्र आपल्या खुर्चीत बसून राहिला. त्याचे हे कृत्य पाहून शेजारील इसम त्यास हळूच म्हणाला, अरे बाबा, असे मूर्खासारखे करू नकोस मला माहीत तुम्ही मुसोलिनीचा तिरस्कार करता. आम्हीही तुमच्यासारखेच आहोत; परंतु आपण आपल्या प्राणाची पर्वा केलीच पाहिजे.
पोर्तुगालचा हुकूमशहा सालाझार यास साध्या वेशात गुप्तपणे प्रवास करण्याची सवय होती. एकदा असाच तो रेल्वेमधून प्रवास करीत असताना त्याच्या शेजारी एक म्हातारा धूम्रपान करीत होता. हा डबा धूम्रपान न करणाऱ्यांचा असल्याने तुम्हास येथे धूम्रपान करता येणार नाही, असे सालाझार त्यास म्हणाला. पण त्या म्हाताऱ्याने त्याकडे दुर्लक्ष केले.
सालाझारचा संयम सुटला तेव्हा आपण कोण आहोत ते या म्हाताऱ्याला कळावे म्हणून आपल्या नावाचे कार्ड त्या म्हाताऱ्याला दाखविले. आता तरी या म्हाताऱ्याला शहाणपण सुचेल असे सालाझारला वाटले पण झाले उलटेच. त्या म्हाताऱ्याने ते कार्ड आपल्या खिशात ठेवले. गाडी पुढच्या स्टेशनला येताच सालाझार खाली उतरून त्याने गार्डकडे तक्रार केली. गार्ड त्या डब्यात घुसला. त्या म्हाताऱ्याला तो काही बोलणार येवढ्यात त्या म्हाताऱ्याने खिशात ठेवलेले कार्ड गार्डला दाखविले.
गार्डला वाटले हा तर हुकूमशहा सालाझार आहे. गार्डने त्यास वाकून नमस्कार केला आणि डब्यातून खाली उतरला आणि धावत येऊन तक्रार करणाऱ्या खऱ्याखुऱ्या सालाझारला म्हणाला, अहो, तुम्ही कृपया त्या म्हाताऱ्या माणसाच्या नांदी लागू नको, तक्रारही करू नका. तुम्ही दुसऱ्या डब्यात बसा. तुम्हास माहिती नाही तो इसम कोण आहे. तो घाणेरडा, छळवादी सालाझार आहे. त्याने मला त्याचे ओळखकार्ड दाखविले.
असाच एकदा वेषांतर करून प्रवास करताना सालाझारवर नदी पार करून जाण्याचा प्रसंग आला. नदीच्या मध्यभागी बोट येताच ती अचानकपणे उलटी झाली व बुडू लागली. बिचाऱ्या नावाड्याने प्रयत्न करून सालाझारला वाचविले व किनाऱ्यावर आणून सोडले. प्राण वाचल्यामुळे अतिशय आनंद झालेल्या सालाझारला त्या नावाड्याचे आभार कसे मानावे हेच समजेना. तुला माहिती नसेल की तू आज कोणाचे प्राण वाचवले असे म्हणून सालाझारने नावाड्यास आपली खरी ओळख सांगितली. आणि कोणत्याही दोन इच्छा सांग मी पूर्ण करील असे म्हणाला.
यावर नावाडी म्हणाला, सरकार माझी काही इच्छा नाही. मला माझे भाडे मिळाले आता मला काही नको. त्या नावाड्याच्या या बोलण्याने सालाझार अधिकच खूश झाला. तू मागशील ते मी द्यायला तयार आहे. सालाझारच्या या बोलण्यावर तो नावाडी म्हणाला, सरकार एक गोष्ट माझ्याकरिता करा, तुम्हाला वाचविताना तुम्ही कोण आहात याची मला कल्पना नव्हती. माझी हात जोडून विनंती आहे की, कोणालाही हा प्रसंग सांगू नका. कारण मी तुमचे प्राण वाचवले ही गोष्ट जर लोकांना कळाली तर ते माझा प्राण घेतील.