करीम फुगेवाला आज खूप खुशीत होता. कारण, आज सकाळपासून बरेच सुंदर सुंदर फुगे विकले गेले होते. त्याचा खिसा अपेक्षेपेक्षा थोडा जास्तच भरला होता. आता त्याच्या खांद्यावरच्या फुग्याच्या काठीला फक्त दोन-तीन फुगेच शिल्लक राहिले होते. ते सुद्धा थोडे हवा कमी झालेले, लहान आकाराचे. त्यातीलच एक फुगा साधा फिक्कट रंगाचा होता म्हणून त्याची अजून कोणीच निवड केली नव्हती.
फुगा आणि तोही फिक्कट रंगाचा; छे मग त्याला कोण विकत घेणार? इतर फुग्यांच्या विविध आकर्षक निळ्या, हिरव्या, पिवळ्या, गुलाबी, पांढऱ्या फुग्यांनी लहान मुलांच्या मनाला असं काही आकर्षून घेतले की पटापट साऱ्यांनी तेच रंगीत छान छान फुगे विकत घेतले. एक दोनदा तर स्वत: करीम फुगेवाल्याने तो फिक्कट रंगाचा फुगा एक-दोघांना मुद्दाम देऊ केला. पण छे! आम्हाला नको असला रंग, असे म्हणून त्या मुलांनी नाक मुरडले आणि त्या फुग्याकडे पाठ वळवली.
मुलांचे ते बोलणे ऐकले आणि त्या फुग्याच्या डोळ्यात टचकन पाणी आले. त्याच्या मनात विचार आला की, इतर रंगांच्या फुग्यांसारखा मी आकर्षक दिसत नाही म्हणून का, या मुलांनी मला नाकारावे? माझ्यातही हवा भरलेली आहे, मी पण वाऱ्यावर उडू शकतो, उंच हवेत जाऊ शकतो. मग माझ्यातील क्षमतांचा, गुणांचा विचार न होता केवळ माझ्या बाह्य रंगाकडे पाहून त्यांनी मला झिडकारणे कितपत योग्य आहे?
तोच एक छोटा मुलगा फुगेवाल्याजवळ आला. मान उंचावून त्या शिल्लक राहिलेल्या तीन-चार फुग्यांकडे निरखून पाहू लागला. त्या रंगीत फुग्यांवरून त्याची नजर फिरली. हा फुगा घ्यायचा का तो फुगा घ्यायचा? अशी त्याच्या मनाची चलबिचल झाली. पण दुसऱ्याच क्षणी त्या मुलाची नजर त्या फिक्कट रंगाच्या फुग्यावर गेली. त्याने त्या फुगेवाल्या करीम चाचाला विचारले “चाचा! हा फिक्कट रंगाचा फुगा का शिल्लक राहिला? “बेटा! इतर सुंदर सुंदर रंगाचे फुगे मुलांना आवडले, त्यांनी ते विकत घेतले, हा फिक्कट रंगाचा आहे तो कुणाला आवडतच नाही,’ करीम चाचा म्हणाला.
“चाचा! पण तसं या फुग्यात न आवडण्यासारखं काय आहे? फक्त रंगच ना, आणि तो फिक्कट रंगाचा असला म्हणून काय बिघडले? त्याच्यात सुद्धा तेवढीच हवा आहे ना? तो पण वाऱ्यावर उडतो ना? तो पण रबराचाच आहे ना? “हा बेटा हा, तू म्हणतोस तेही खरेच आहे पण…’ करीम चाचाने उत्तर दिले. तेव्हा चटकन खिशातले पैसे फुगेवाल्याला देत तो मुलगा म्हणाला, “चाचा तो फुगा मला द्या.
मला फुग्याच्या रंगाशी नाही तर फुग्याशी खेळायचं आहे. त्याला उंच उडवायचं आहे, त्याच्यामागे धावायचं आहे. आनंद लुटायला आहे. मला वाटतं मला जे हवं ते हा फुगा नक्कीच देईल, द्या तो फुगा मला’. चाचाने दिलेला फुगा घेऊन तो मुलगा आनंदाने उड्या मारत दूर निघून गेला. रंगाची नाही तर गुणांची पारख करणाऱ्या त्या मुलाचे करीम चाचांना मोठे कौतुक वाटले.