सुजाता- हॅलो, अग अनुराधा आहे का? थोडा वेळ बरेच दिवसात काही बोललो नाही म्हणून सहजच फोन केलाय. काय म्हणतोय उन्हाळा. अग अगदी हैराण केलाय नाही यावर्षी. मी अग मजेत आहे. लेक येऊन गेली सुट्टीला. पुरे दोन दिवस.. हो! सून, मुलगाही मजेत आहेत. त्यांचे रोजचे रुटीन चालू आहे.खूप धावपळ असते गं त्यांची. सकाळी लवकर जातात आणि रात्री उशिरा येतात. काय गं हे आयुष्य! आपणही नोकरी केली की गं, पण इतका ताण नव्हता बाई म्हणून तर सणवार, घरकाम, पै-पाहुणा, नातेवाईक, लग्नकार्य सर्वांना तोंड देत आणि आनंदाने आपण सर्व काही केलं नाही का गं? मला तर आठवतयं सासूबाई उन्हाळ्यात इतकी काम काढायच्या शेवटी 1-2 दिवस सुट्टी घेऊन मी त्यांना मदत करत असे. दिवाळीतही तेच. पण मजा होती त्यात.आजही त्यांच्या मागे मी ही ते सर्व करते कारण त्यांच्याकडूनच मी शिकते. मग या महिन्यात तिखट, हळद, मसाला,पापड, बटाट्याचा किस, शिंगाड्याचे पीठ, पापड्या, आंब्याचे पदार्थ. लोणचे सर्व करून झालं. माझी लेक आली होती तिलाही दिलं. तिला तरी मुंबईच्या धावपळीत कुठे काय जमतंय. इतकी खूष झाली ना, म्हणाली आई दरवर्षी हे सर्व देतेस ना म्हणून चांगलं घरंच खायला मिळतं. मुलांना बाहेरच्या पदार्थात किती भेसळ असते ते एकदा वापरून बघा. बाकी तुम्ही सगळे कसे आहात. तुझी पण झाली ना सगळी काम करून, तुला तर लेकाला जर्मनीला पाठवायचं असतं ना. एकदा ये ना आमरस पुरी करू. कधी येतेस-चालेल मग नक्की भेटू.
रिया- हॅलो, खुशी बाहेर सासु फोनवर बोलताहेत मैत्रिणीशी म्हणून मी तुला बेडरूममधून फोन केलायं. ए आता मोबाईलमुळे बरं झाल नाही केव्हीही, कुठेही आपण बोलू शकतो नाही तर मेसेजेस आहेतच. बोलायचंही नसेल तर. त्यांच ते उन्हाळी कामाचं चाललयं. त्यांच्या सगळ्या मैत्रिणीही तशाच गं. एवढ्या बॅंकेत ऑफिसर होत्या. पण या कामात कशा रमतात कोण जाणे. फार बोअर होत गं मला.ते तिखट, हळद, मसाले. काय बाजारात मिळत नाहीत का? कशाला इतका आटापीटा करायचा. काय मजा वाटते त्यांना माहीत नाही. पण एक बरंय मला काही सांगत नाहीत. मी नुसती खाण्याचं काम करते. ती पापडाची लाटी इतकी यम्मी लागते नां. -खुशी मला आईचा फोन येतोय मी तुला नंतर फोन करते बा ।। य!
रियाची आई- अग, किती वेळ फोन करतीय. सुजाताही लॅंडलाईन वर बिझी दिसतेय आणि तू मोबाईलवर. काही नाही गं दादांच यु.एस. वरून पार्सल आलयं तुझ्यासाठी ते घ्यायला ये . अग मी नेहमीप्रमाणे सर्व उन्हाळ्याचं सामान पाठवलं नां कुरिअरनी. श्वेता इतकी खुष झाली तिला ते घरी केलेलं सर्व मिळालं की खुष आनंद वाटतो. मला म्हणाली फोनवर- मम्मी तुम्ही किती करता आमच्यासाठी. उन्हाळ्याचं सर्व सामान आणि दिवाळीचा फराळ या मुळे परदेशात सुद्धा अस्सल भारतीय घरगुती पदार्थ खातो. म्हणाली, सगळ्यांसाठी काय काय पाठवलंय, तुझ ही पार्सल घेऊन जा. सुजाताला सांग मी नंतर बोलते म्हणून. या “आई’ या प्रकरणाचं काही खरं नाही. अनयच्या आईची तक्रार खुशीला सांगत होते तर आमच्या आई साहेब स्वत:च्या सुनेचं म्हणजे श्वेताचं कौतुक सांगतायता. खरंच माझंच काही चुकतयं का? मी पण हे सर्व शिकायलं हवं आहे का??
सौ. आरती मोने