मितला बोलीं बोलिजे । मितलिया पाउलीं चालिजे । निद्रेही मानु दीजे । अवसरें एकें ।। 350 ।। जागणें जरी जाहलें । तरी होआवें तें मितलें । येतुलेनि धातुसाम्य संचलें । असेल सहजें ।। 351।। अध्याय सहावा
माऊली येथे साधकाला योगाचा अधिकार प्राप्त करण्यासाठी सर्व इंद्रियांचे नियमन कसे करावे, या अनुषंगाने योग्य असे मार्गदर्शन करतात. देहासंबंधी सर्व क्रिया निरंतर कार्यान्वित राहण्यासाठी अन्नसेवन तर केलेच पाहिजे, परंतु ते नियमाच्या मापाने मोजले जावे, त्याचप्रमाणे इतर सर्व क्रिया आचाराव्यात.
आपला संवाद थोडक्यात असावा म्हणजे मोजकेच शब्द बोलावेत, नियमित पावलांनी चालावे. झोपेलाही योग्य प्रसंगी मान द्यावा जेणेकरून इंद्रियांना अपेक्षित ऊर्जा प्राप्त होईल. काही कारणास्तव न झोपता जागरण करायचे असले तरी तेदेखील प्रमाणशीर असावे.
असे योग्य आचरण केले तर शरीरातील सप्तधातू समप्रमाणात राहून सुख प्रदान करतात. अशाप्रमाणे इंद्रियांची नियमित तृप्ती केली तर मनही संतोष पावते. शरीर देह स्वाधीन असेल तर योगही स्वाधीन होईल.