सूरत – कधि तुम्ही विचार केला होता की एक वेळ अशी येईल की, घरापेक्षा कब्रिस्तानच सुरक्षित वाटू लागेल. ऐकायला थो़डं विचित्र वाटतय पण हे खरं आहे. गुजरातच्या सुरतमधील मोरा भागल नावाच्या कब्रिस्तानमध्ये खोदण्याचे काम करणाऱ्या इब्राहिमला कब्रिस्तानच जास्त सुरक्षित वाटते.
कोरोना ही माहामारी मोठ्या शहरातून छोट्य़ा छोट्या गावात देखील पसरली आहे. गुजरातच्या सुरतमध्ये कोरोनामुळे आतापर्यंत 1300 पेक्षा अधिक लोकांचा मृत्यू झाला आहे. त्यामुळे स्मशानभूमीप्रमाणे कब्रिस्तानमध्येही मृतदेह दफन करण्याची संख्या वाढली आहे.
इब्राहिमचे म्हणणे आहे की, एकवेळ अशी होती की, मी दिवसभर रिकामाच बसायचो, एकही मृतदेह दफन करण्यासाठी येत नसायचा. पण कोरोनामुळे मृतांची संख्या वाढत आहे. कोरोनामुळे श्वास घेण्यासाठी देखील वेळ मिळत नाहीए. एक कब्र खोदण्यासाठी चार ते पाच तास लागतात आणि कधी कधी एका दिवसात चार ते पाच किंवा त्यापेक्षा अधिक मृतदेह याठिकाणी आणले जातात.
कोरोनाच्या आधी सहा फूट कब्र खोदावी लागत होती पण आता दहा फूटापर्यंत कब्र खोदावी लागत आहे. अशा कब्र हाताने खोदणे कठिण जाते, त्यामुळे आता जेसीबीची मदत घेतली जात आहे. बोटावाल ट्रस्टचे हे कब्रिस्तान हे 800 वर्षे जुने आहे, 800 वर्षात ज्या जागेचा वापर केला गेला नाही, त्या जागेचा उपयोग आता मृतदेह दफन करण्यासाठी केला जात आहे.
इब्राहिम म्हणतो की, कोरोनापासून त्याला कोणताही धोका नाही, पण एकता ट्रस्टच्या पथकाकडे जास्त कर्मचारी नसल्याने पीपीई कीट घालून त्याला दफनविधीमध्ये मदत करावी लागते. आम्ही चार जण आहोत आणि यापैकी एकही जण एप्रिलपासून आपल्या घरी गेलेला नाही.
घरून कब्रिस्तानमध्ये जेवणाचा डब्बा येतो, कुंटुंबातील एखादा सदस्य येतो तेव्हा दूरूनच त्याला भेटावे लागते. पत्नी आणि मुलांसोबत फोनवरूनच संवाद साधतो. त्यामुळे आता असं वाटतं की कब्रिस्तानच आपलं घर झालं आहे. रात्रीसुध्दा येथेचं झोपावं लागतं.
इब्राहिम सांगतो की, कोरोनाच्या भितीमुळं घरी जात नाही आणि त्यामुळे एप्रिलपासून येथेच राहत आहे. त्यामुळे कब्रिस्तानच जास्त सुरक्षित जागा वाटते, कारण याठिकाणी जास्त लोक ये-जा करत नाही.