मी लहान असताना तिला एक प्रश्न विचारला होता, “आई तुला नाव आहे?’ त्यावर ती हसली व म्हणाली, “तू मला आई म्हणूनच हाक मार.’ तेव्हा वाटलं होतं माझी आई ही फक्त माझीच आहे. किती बरं वाटलं होतं पण आता जाणवतंय आईने आम्हा मुलांसाठी तिचं अस्तित्वच नाही तर तिचं नावही जाणून न देणं हीच समर्पणाची परिसीमा होती. माझी आई तिच्या घरातली तिसरी मुलगी म्हणून जन्माला आली. तिची सातवी झाली, आणि तिचं लग्न लावण्यात आलं. पण तिला शिक्षणाचं महत्त्व माहिती असल्यामुळे आम्हा तिन्ही भावंडांच्या शिक्षणाला तिने प्रोत्साहन दिले. वडिलांच्या पगारात घरचं बघून मुलांना इंग्रजी शिक्षण देणं, तिला जरा तारेवरची कसरतच झाली. तिच्या काटकसरी स्वभावाची सवय आम्हालाही लागली. पोलिस कॉलनीत राहून मुलांवर शिक्षणाबरोबर खेळामध्ये आमची रुची असावी म्हणून क्रिकेट खेळण्यास प्रोत्साहन दिले.
संस्कारक्षम पुस्तकं, वाचण्याची सवय लावली. गरजवंतांना मदत करण्याच्या बाबतीत आई फारच आग्रही आहे. मला पुढच्या शिक्षणाला लंडन युनिव्हर्सिटीमध्ये जायचं होतं. आर्थिक परिस्थिती बघता, मी जरा कच खात होतो. पण आईने मात्र ठामपणे सांगितले की, “तू जा, मी बघते सगळं.’ यालाच म्हणतात, “कदाचित जेथे जेथे देवाला जाता येत नाही, तेथे तेथे देव आईला पाठवतो.’
आईचे हे संस्कार, धाडसीपणा, कनवाळूपणा माझ्यात आला असावा. या स्वभामुळेच मला थोडेफार यश मिळाले. माझी बहिण सौ. अर्चना संजय कोंढरे ही सुखी संसाराला लागली. माझ्या बहिणीला ज्या विषयात गोडी होती, ती म्हणजे वास्तुशास्त्र, त्या विषयाच्या अभ्यासाला प्रोत्साहन दिले. त्यामुळे माझी ताई आज खूप मोठी वास्तुतज्ज्ञ आहे. ही माझ्या आईची दूरदृष्टी होती.
तशीच तिने माझ्या भावाबद्दल दाखवली. माझ्या भावाला लहानपापासूनच व्यवसायाची ओढ होती. हे आईच्या लक्षात आल्यावर नोकरीचा हट्ट न धरता तिने त्याला व्यवसायासाठीच प्रोत्साहन दिले. आज राहुल सुरेशराव शिंदे प्रतिष्ठित बांधकाम व्यावसायिक म्हणून ओळखला जातो.
आज मी आहे, तो फक्त तिच्यामुळेच!आई म्हणजे पहिला संस्कार, पहिला उच्चार, कोठे न मागता मिळालेले भरभरून दान म्हणजे आई. माझ्या बाबतीत म्हणावे तर सर्वस्वी खरे आहे. आई माझी पहिला शिक्षक आहे. मी एक माणूस म्हणून या समाजासाठी काहीतरी करावे. हे संस्कार माझ्या आईकडून मला मिळाले.
आई हेच माझे सर्वस्व…
मी सॉलिसिटर झालो, तो ही लंडन रिटर्न, लंडनवरून परतल्यानंतर पुणे येथे लॉ फर्म सुरू केली. माझी फर्म चांगली चालू लागली. आई म्हणाली की, “समाजासाठी काहीतरी कर.’ आज मी प्रसाद सुरेशराव शिंदे जेजुरी देव संस्थानचा अध्यक्ष म्हणून गोरगरीब, गरजुंची सेवा करीत आहे. करोना महामारीच्या दिवसात गावाकडील लोकांच्या मदतीला मला जाता आले. ती आजही झाडे फुले, औषधी झाडामध्ये रमते.
तिच्याकडे पाहिले की असे वाटते माणूस जन्माला येऊन काय काय करू शकतो, दुसऱ्यासाठी झिजताना तुम्हाला वेळ कमी पडावा, हीच शिकवण देणारी आई सौ. सुनंदा सुरेशराव शिंदे, दोन सुना सौ. जान्हवी प्रसाद शिंदे, सौ. शलाका राहुल शिंदे, नातवंडे पृथ्वीजा, ध्रुववर्धन, क्रिशांगी, शार्विल यांच्या सहवासात आदर्श जीवन जगत आहे. पत्ता – उत्रौली, ता. भोर, जि. पुणे
– शब्दांकन
प्रसाद सुरेशराव शिंदे