उत्तम पिंगळे
कित्येक वेळा आपण अनुभवतो की आवश्यक त्या वेळेस आपल्याला हवी असलेली वस्तू सापडत नाही. अगदी बारीकसारीक विचार केला तर आयत्या वेळी निघताना मोटारसायकलची किंवा कारची चावी न सापडणे, आपले आधार वा पॅनकार्ड वेळेवर न सापडणे, बॅंकेची एफडी रिसीट बॅंकेकडून नूतनीकरण पत्रक आल्यावर न सापडणे. गॅस सिलिंडर घरी आला असताना डिलिव्हरी बॉयने गॅसच्या बुकची मागणी केल्यावर ते ऐनवेळी न सापडणे. अगदी टीव्ही चालू करताना रिमोट न सापडणे, महिला वर्गास साडी निवडताना ऐनवेळी त्यावरील मॅचिंग ब्लाऊज न सापडणे किंवा मॅचिंग बांगड्या वगैरे न सापडणे, कारचे लोन संपल्यावर फायनान्स कंपनीने ना हरकत प्रमाणपत्र दिल्यावर आरटीओमध्ये सादर करताना आपल्या गाडीचे मूळ कागदपत्र न सापडणे, हे सर्व वाचल्यावर कित्येकांना वाटेल की काय गबाळेपणा आहे पण कित्येकांच्या बाबतीत ही वस्तूस्थिती आहे.
माझ्याबाबतीत म्हणाल तर वरील बहुतेक प्रसंगाना मी सामोरा गेलेलो आहे व पुढेही जात राहीन. काही गडबड सतत होत असते. माझे मोठे बंधू यांच्याबाबतीतही अशा घटना घडत असतात. मग शोधाशोध सुरू होऊन कमालीचा गोंधळ होतो. आमचे वडील याबाबतीत व्यवस्थित होते. त्यांना कोणती गोष्ट कुठे ठेवली आहे हे पक्के माहीत असावयाचे किंवा अशा प्रकारची वस्तू सापडली तर ती ज्यांची होती त्यांच्यापाशी देताना नीट व्यवस्थित ठेव असे सांगून देत असत. माझा भाऊ व माझा वस्तू शोधण्याचा प्रकार वेगवेगळा होता. वस्तू सापडली नाही की माझा भाऊ एकदा सर्वांना विचारी व स्वत: सर्वत्र शांतपणे आरामात शोध घेत बसे. मग बऱ्याच वेळाने ती वस्तूही मिळे. माझे एकदम उलट मी म्हणायचो की, मी येथे वस्तू ठेवली होती; पण कुणीतरी हलवल्याने ती मिळत नाही. मग माझ्याबरोबर इतरही लोक ती वस्तू शोधाशोध करायचे. मग कुणालातरी ती वस्तू मिळायची. मग मला बजावून सांगायचे की येथे ती वस्तू आम्ही नक्कीच ठेवलेली नाही तूच ठेवली असणार, आम्ही कशाला ठेवू वगैरे.
तर सारांश असा की, कित्येकदा नेमकी वस्तू सापडत नाही. कधी कधी वस्तू शोधताना दुसरीच वस्तू जी पूर्वी सापडत नव्हती ती सापडते. महिला वर्गाचा बाबतीत एक वस्तू शोधताना कोणत्या तरी ड्रेसची ओढणी जी सापडत नव्हती ती सापडणे. आपल्याला पासबुक शोधत असताना पॅनकार्ड जे सापडत नव्हते ते सापडणे अशा घटना होत असतात. मुळातच घरातील या वस्तू हरवत नसतात. आपणच अजाणतेपणे कुठेतरी ठेवत असतो किंवा वस्तू तिच्या जागेवर ठेवत असतानाच कोणतातरी दुसरा विषय येतो. कुणाचातरी फोन येतो, पोस्टमन किंवा कुरिअर येते व ती वस्तू तेथेच कोठेतरी राहते व नंतर ज्यावेळी गरज असते त्या वेळेला ती वस्तू सापडत नाही आणि मग सर्वत्र शोधाशोधचा गोंधळ चालू होतो.
वस्तू हरवत नसून आपली स्मरणशक्ती हरवलेली असते ज्यामुळे आपणास ती वस्तू कोठे आहे ते समजत नाही.
अर्थात, मनुष्याकडे नीटनेटकेपणा असावा तरी माझ्यासारख्याला अजून तो जमलेला नाही. मग तोच गबाळेपणा माझ्या पर्सनल कॉम्प्युटरवरही येतो. मग नवीन बनवलेली फाइल कशी तरी डेस्कटॉपवर सेव्ह करायची. तेथे सर्व फायलींची मग भाऊगर्दी होते. त्यांच्यावर म्हणून मीच एक म्हण बनवलेली आहे, “नीटनेस ऑफ अ परसन इज इनव्हरसली प्रपोरशनल टू नंबर ऑफ आयकॉन्स ऑन हिज पीसी डेस्कटॉप’…