हातांचें करणें । कां पायांचें चालणें । तें होय मजकारणें । तैसें करीं ।।1358।। आपुला अथवा परावा । ठायीं उपकरसी पांडवा । तेणें यज्ञें होईं बरवा । याज्ञिकु माझा ।।1359।। हें एकैक शिकऊं काई । पैं सेवकें आपुल्या ठाईं । उरूनि येर सर्वही । मी सेव्यचि करीं ।।1360।। (अध्याय 18)
हातांनी जी जी कृत्ये करशील किंवा पायाने जिकडे जाशील त्या सर्व क्रिया माझ्याच करिता कर. आपल्या किंवा दुसऱ्याच्या उपयोगी पडणाऱ्या ज्या ज्या क्रिया करशील, त्या अर्जुना, माझ्या ठिकाणी अर्पण करून माझा याज्ञिक हो.
आता एक एक अशा किती गोष्टी शिकवूं! तर आपले ठिकाणी सेवकभाव मानून जे सर्वत्र तुला दृष्टीस पडेल, ते सर्व मद्रूप आहे असे समजून त्याची सेवा कर.
मग प्राणिमात्राच्या ठिकाणचा द्वैतभाव नाहीसा होऊन सर्वत्र ठिकाणी मीच आहे, असे तुझ्या अनुभवास येऊन सर्वत्र नम्र होऊन वंदन कर. एवढ्याने माझा आश्रय तुला प्राप्त होईल. मग, सर्व जगात तिसरेपणा नाहीसा होऊन देवभक्ताचा एकांत झालेला पाहशील.