– हिमांशू
एखादी गोष्ट उघड होणं किंवा उघड केली जाणं किंवा तसा आरोप केला जाणं असा सगळा घटनाक्रम आपण काही दिवसांपासून हताशपणे पाहतो आहोत. खरं तर एका पाठोपाठ एक होत असलेल्या या घटनांमध्ये प्रचंड मनोरंजनमूल्य असल्यामुळे त्या आपण “हताशपणे’ पाहतो आहोत, असं म्हणता येणार नाही.
उलट आपण त्या अत्यंत कुतूहलानं पाहत आहोत आणि पुढे काय होणार याची उत्सुक्तादेखील दरवेळी वाढतच आहे, असं म्हणायला हवं. परंतु मनोरंजनमूल्य सोडल्यास हा घटनाक्रम कोणत्याही विवेकी माणसाला “हताश’च करणारा आहे. “ट्रेन्डिंग’ विषय किंवा “हॅशटॅग’ ताटात वाढून घेता येत नाहीत, याचं आकलन झाल्यानंतर कदाचित आपल्याला फ्रस्ट्रेशन येईल. तसं पाहायला गेलं तर आपल्याकडे अशा विषयांना अजिबात तोटा नाही. अनेक गोष्टी अशा असतात, ज्या ऐकून धक्का बसलेल्या इमोजीसारखा चेहरा होतो. थोडं रिलॅक्स झाल्यावर मग आपला चेहरा हसऱ्या इमोजीसारखा होतो. कपाळावर हात मारून घेणाऱ्या इमोजीसारखेही होतो आपण कधी-कधी; पण दिलखुलास शिमगा करणारा इमोजी आपल्याला सापडत नाही. त्यामुळे आपण आपली “ही’ नैसर्गिक प्रतिक्रिया हळूहळू विसरत चाललो आहोत. परंतु राजस्थानात घडलेल्या एका घटनेमुळे आम्हाला इमोजींच्या कमतरतेची आठवण करून दिली. एखादी गोष्ट उघड झाली, की लोक काय-काय करतात, हे पाहून आमची नैसर्गिक प्रतिक्रिया अगदी तीच होती.
त्याचं झालं असं की, राजस्थानच्या सिरोहा जिल्ह्यात एक महसूल अधिकारी लाचलुचपत प्रतिबंधक विभागानं रचलेल्या सापळ्यात अडकला. लाखभर रुपयांची लाच घेताना त्याला अटक झाली. चौकशीत त्यानं तहसीलदाराचं नाव घेतलं. म्हणजे, खालून वरपर्यंत लाचखोरीची साखळी असणार, हे अधिकाऱ्यांच्या लक्षात आलं. मग अधिकाऱ्यांनी तहसीलदाराच्या घरावर छापा टाकला. पण कशी कोण जाणे, हे लोक आपल्या घरी येणार याची माहिती तहसीलदाराला आधीच मिळाली होती. (या ठिकाणी कपाळावर हात मारणारा इमोजी वापरावा की वापरू नये, या बाबतीत आम्ही कन्फ्यूज आहोत.) पुढची कहाणी खूपच रंजक आहे. तहसीलदार महाशयांना छाप्याची (आगाऊ) माहिती मिळताच त्यांनी स्वतःला घरातल्या एका खोलीत कोंडून घेतलं.
मग भ्रष्ट मार्गानं मिळवलेल्या नोटा एका पाठोपाठ एक गॅसवर जाळायला सुरुवात केली. बाहेर पोलीस अधिकारी दरवाजा ठोठावतायत आणि आत हा पठ्ठ्या नोटा जाळतोय, असं एकंदर चित्र. अखेर अधिकाऱ्यांनी दरवाजा तोडून आत जाण्याचा निर्णय घेतला आणि पुरावा नष्ट करण्याचा तहसीलदार महाशयांचा प्रयत्न फसला. कारण पोलिसांना अर्धवट जळालेल्या नोटा तिथं सापडल्याच. शिवाय आपण एकंदर 20 लाख रुपयांचा “धूर’ केला, हे तहसीलदार साहेबांना कबूल करावंच लागलं.
“हपापाचा माल गपापा’ अशी आपल्याकडे म्हण आहे. परंतु या तहसीलदारांचा मामला त्याही पलीकडचा. एकतर रक्कम गेली. शिवाय, पुरावाही सापडला आणि कबुलीजबाब द्यावाच लागला. आम्ही आमच्या एका बिलंदर मित्राला ही कहाणी सांगितली तेव्हा तो म्हणाला, “”मी तहसीलदार असतो, तर नोटा जाळणार अशी नुसती हूल उठवली असती आणि त्याच नोटा वापरून पुरावा गायब केला असता!” आम्हाला त्याच्या या युक्तिवादाचा अर्थ कळलेला नाही. कुणाला कळला असल्यास कृपया उलगडा करावा!