सोलापुरातल्या काही बेरोजगार तरुणांनी एकत्र येत कोरोनावर एक रिव्हर्स इंजनियंरींगचा प्रयोग केलाय. सोलापूरातल्या एमआयडीसी भागातल्या कामगारांना चांगल्या दर्जाचे मास्क बनवायची ट्रेनिंग देऊन त्यांना रोजगार दिला. त्यांनी बनवलेले चांगल्या दर्जाचे मास्क समाजातील गरजूंना वाटले. सोलापूरात ज्या ठिकाणी गर्दी होते अशा चहाच्या टपऱ्या, पेट्रोल पंप, बाजारपेठ अशा जागी या तरुणांनी मास्क वाटले. त्यामुळे दोन गोष्टी साध्या झाल्या कामगारांना रोजगारही मिळाला आणि दुसऱ्या बाजूला कोरोनावर नियंत्रण मिळायला मदतही झाली.
‘साहेब फक्त एक वेळचं जेवण द्या आणि काहीही काम द्या’ ही विनवणी होती सोलापूरात रोजंदारीवर काम करण्याऱ्या एका कामगाराची. लॉकडाऊनमुळे आधीच अडचणीत असलेला कापडउद्योग ठप्प झाले. बाजारात मालाची मागणीच नसल्याने कामगारांना काम देणं कारखानदारांना शक्य होत नव्हतं. हातवर पोट असलेल्या कामगारांचे हाल होत होते.
अशा प्रोडक्ट्सचं उत्पादन करायचं जे कोरोनाचं संक्रमण निंयंत्रण करायला मदत करतील. या वस्तू शहरातल्या अशा भागात वाटायच्या ज्या भागात कोरोना वेगानं पसरतोय. हा उद्देश ठेऊन या प्रयोगाला सुरवात झाली.
पण मास्क वाटताना एक गोष्ट लक्षात आली की जे शारिरीक कष्टाचं काम करतात, ज्यांना अस्थमा किंवा इतर श्वसनाचे आजार आहेत ते मास्क घालायला टाळतात. हॉटेल, कारखाने अशा ठिकाणी मास्क वाटताना ‘मास्कमुळे धाप लागते’,’कान दुखतात’,चश्म्यावर वाफ जमा होते, खूप घाम येतो’. अशा अनेक तक्रारी लोक करत होते. त्यावर उपाय म्हणून असा मास्क डिसाईन करायचा जो सगळे आवडीने वापरतील. असं या तरुणांनी ठरवलं.
पण फक्त मास्कच का? अशा अनेक गोष्टी आहेत ज्या कोरोनावर नियंत्रण मिळवायला मदत करु शकतात. मग त्यात सॅनिटायसर ,पीपीई किट, मास्क डिस्पेंसर मशिन, चांगला आहार अशा अनेक गोष्टी आहेत. अशा गोष्टीचं समाजात योग्य पद्धतीनं वितरण करुन त्यातूनच शक्य तितका रोजगार निर्माण करण्याचा प्रयत्न हे तरुण करत आहेत. या बेरोजगार तरुणांच्या या प्रयोगाने सोलापूरात रोजगार तर निर्णाम होतोयच पण कोरोनाचं संक्रमण कमी करायला मदतही होतेय.